فیلم " پدر آن دیگری " یدالله صمدی

فیلم پدر آن دیگری اسمش قابل تامل است ، اسمی که فلسفه اش در قالب فیلنامه بسیار جا افتاده و کم نقص آن به خوبی و هنرمندی تمام به نمایش درآمده است . فیلنامه ای که از رمان هم اسم فیلم به نوشته پرینوش صنیعی اقتباس شده است البته به گفته خود کارگردان فیلم با کمی دستکاری در داستان و حذف برخی از اتفاقات که در رمان بود و برای ساخت بی چون و چرای رمان نیاز به یک بازه ای همچون سریال تلویزیونی بود که آقای صمدی کارگردان این اثر به همین فیلنامه بسنده کرده اند . 

این فیلم با بازی هنرمندانه بازیگران مطرح سینمای ایران که مکمل فیلنامه یاین اثر هست به خوبی بیانگر یک مشکل اجتماعی و یا بهتر بتوان گفت خانوادگی پرداخته است ، مسذله ای که ممکن است برای هر خانواده ای پیش بیاید و نوع رفتار با این پدیده نیز بسیار مهم است که آقای صمدی به خوبی در این فیلم بر خلاف برخی از اهالی سینما که فقط مطرح کردن مشکل را رسالت خود می دانند و در پاسخ به این سوال که پس راه حل چه می شود ، می گویند وظیفه من فقط عنوان کردن آسیب است و راه حلش بر عهده دیگران ، راهکار حل این مسئله را نیز با ریتمی بسیار مناسب به تصویر می کشد به طوری که مخاطب احساس رضایت می کند . 

به نظر می رسد فیلنامه نویس این اثر زمان خوبی برای نوشتن این فیلم به کار بسته بطوری که نه در حد صد درصد ولی در حد قابل قبول به سوالات مخاطب پاسخ می دهد . موضوع و دغدغه را در ابتدای فیلم به راحتی عنوان می کند و با ریتمی مناسب و در خور مشکل مطرح شده با قصه گویی کم تنش فیلم را به انتها می رساند و در آخر برای مشکل مطرح شده راهکار مناسب ارائه می دهد که این موضوع قابل تقدیر است . 

اینکه امروزه برخی از دوستان  هنرمند در فیلم خود موضوع و یا مشکلی را مطرح می سازند و حل آن را با پایان باز و یا به هر نحو دیگری در اختیار مخاطب و یا هر کس دیگر قرار می دهند به نظرم به نوعی فرار از تعهد و مسئولیت پذیری هنری را در پی دارد . 

از این باب این فیلم را می توان مصداق مناسبی برای این نظریه که فیلمساز باید آسیب های اجتماعی را ببیند و مطرح کند و برایش راهکار پیدا کردهو بگوید ، دانست . ولو اینکه این فیلم خارج از مسابقه جشنوراه فیلم فجر هم باشد ، که این موضوع هم جای تامل دارد ، البته اینکه این فیلم در بخش مسابقه نیست برای من مقداری نارحت کننده و مقدار بیشتری خوشحال کننده است ، ناراحتی از این باب که این فیلم ساختاری مناسب تر از برخی از فیلم های حاضر در بخش مسابقه را می تواند داشته باشد و خوشحالی از این بابت که اگر این فیلم در بخش مسابقه بود کار را برای داروان سخت می کرد و تشخیص فیلم خوب و بد را دچار مشکل می ساخت چون این فیلم را نه می توان در فقره فیلم های بسیار بد در نظر گرفت و نه در رده فیلم های بسیار بد و اگر جشنواره خالی از این دو مبحث باشد پویایی خود را از دست می دهد . 

در کل من از تماشای این فیلم لذت بردم و پس از فیلم هم همین مباحث گفته شده را با کارگردان و برخی از عوامل اثر در میان گذاشتم . 

در انتها می خواهم به بازیگر کودک این فیلم که نقش شهاب را بازی کرده بود تبریک گفته و برایش آرزوی موفقیت در عرصه هنر را داشته باشم ... 

در انتها لازم به ذکر است که این نقد طبق نظرات شخصی بنده بوده است . 

علی جعفری اقدمی خامنه .