فیلم " روباه " بهروز افخمی

قبل از اینکه بخواهم به تماشای فیلم روباه بنشینم در مورد این فیلم تصور چندان مثبتی نداشتم ، چرا که سینمای ایران در فیلم هایی که با ژانر سیاسی ساخته می شود چندان موفق عمل نکرده است البته اسم کارگردان این فیلم برای دیدنش کمی وسوسه انگیز بود و تقریبا اکثر مخاطبان به همین علت برای تماشای فیلم به سالن های سینما مراجعه کرده اند .

فیلم روباه بر خلاف برخی از فیلم های سیاسی که دچار شعار زدگی هستند ، داستانی مناسب و بسیار هوشمندانه دارد که مخاطب را تا آخرین ثانیه های فیلم با هیجان نگه می دارد و این یک حسن برای این فیلم است . 

روباه گاهی اوقات وارد مسائل سیاسی روز می شود و طعنه ای به دولت های قبل و حتی دولت فعلی می زند و در قسمتی از فیلم هم با دیالوگ " ترور مال دوره ی احمدی نژاد بود " به وضوح اسم رئیس دولت قبل را بر زبان می آورد که جذابیت خاصی به این فیلم بخشیده است و از آنجایی که اکثر مخاطبان سینما و مردم چنین مسائلی برایشان جالب است از دیدن فیلم لذت می بردند .

این فیلم بسیار خوش ساخت و بی هیچ بزرگنمایی قصه ای سیاسی و امنیتی را روایت می کند که مخاطب به سادگی داستان و شخصیت ها را درک می کند و می تواند به راحتی خودش را جای شخصیت های فیلم بگذارد و تصمیم بگیرد . 

داستان این فیلم به قدری جذاب و جالب است که هر مخاطبی با دیدن این فیلم هم لذت می برد و هم زمان برایش به سختی نمی گذرد به طوری که فیلم دارای ریتمی بسیار مناسب و همگن با روایت است که نشان از جا افتاده بودن فیلم نامه خوب اثر است .

در این فیلم هم شاهد ارزش هایی هم چون غرور ملی هستیم بدون در نظر گرفتن جناح های سیاسی که جای تقدیر از نویسنده و کارگردان اثر را دارد .

فیلم به گونه ای ساخته شده است که تماشاگر نا خودآگاه به خود می بالد و پس از دیدن این فیلم حس خوبی را دریافت می کند که به نظر در این بازه از زمان که اکثر کارهای سینمایی از کلیشه هایی همچون خیانت حرف می زنند ، نیاز است تا مخاطب با داستانی قوی و در عین حال با فکت های طنز موضوع سیاسی روز را به تماشا بنشیند و خودش را در این موضوع درگیر و دخیل بداند . 

درست هست این اثر بازیگران  چندان مطرحی ندارد که البته بازی کوتاه بابک حمیدیان در ابتدای فیلم که خیلی هم کوتاه است تحت تاثیر بازی طولانی مدت حمید گودرزی قرار گرفته که به خوبی هنر نمایی می کند و لبخند رضایت را بر لب تماشاگران می نشاند . 

این گونه داستان ها با این نوع کارگردانی خوب نیاز امروز جامعه ی ایرانی هست که هم به نوعی با مسائل روز آشنا باشد و هم از دیدن چنین اثراتی لذت ببرد و هم به برخی از داشته هایش افتخار کند که صد البته غرور ملی یکی ازاین داشته ها به شمار می رود . 

جسارت فیلم نامه نویس روباه قابل ستایش است بطوری که به راحتی و در نهایت آرماش قصه را روایت می کند و کار خوب کارگردان اثر که خود بهروز افخمی است مکمل این مطلب به شمار می رود .

در کل فیلم روباه را الگوی مناسب و بارزی برای تزریق غرور ملی و خود باوری در جامعه به وسیله فیلم دانست .

در انتها لازم به ذکر است که این نقد طبق نظرات شخصی بنده بوده است . 

علی جعفری اقدمی خامنه .