صحبت کردن در مورد فیلم "دو" خیلی سخت است بطوری که نمیدانم به چه زبانی در مورد این فیلم سخن بگویم . چراکه بعد از تماشای این فیلم تا به حال که ساعاتی گذشته حالم بد است ...!!!
فیلم "دو " فیلم خوبی نبود . فیلم دو فیلم خوش ساختی نبود . فیلم دو اگر شخصیتی به اسم پرویز پرستویی را در عواملش نداشت دیده نمی شد و نظر شخصی من این است که دیدن این فیلم اتلاف وقتی بیش نیست .
من نمی دانم واقعا فیلم بد بود و یا اینکه من نتوانستم ارتباط خوبی با این فیلم برقرار کنم . قصه نا متوازن و بی سرو ته و گاه بی منطق کسالت عجیبی را در بر داشت . اگر بازی خوب مهتاب نصیر پور را در نظر نگیریم واقعا این فیلم حرفی برای گفتن نداشت ، مگر اینکه کارگردان شعار کلیشه ای " این فیلم برای قشر خاص ساخته شده است " را به کار ببرد که آن هم باعث تاسف خواهد بود چرا که فیلم در بخش نگاه نو است و برای اکران مردمی در لیست فیلم های جشنواره قرار گرفته پس حتما برای مردم است و دیگر هیچ .
قبل از تماشای فیلم تنها موضوعی که مخاطبان عام را جلب دیدن این فیلم می کرد به نظر می رسید حضور پرویز پرستویی بود و بازهم دیگر هیچ ...
اما موضوعی که برای من و همراهانم در سالن سینما حل نشد این بود که هدف پرویز پرستویی با این سابقه درخشان در عرصه هنر ، با بازی در این فیلم چه بود ؟ واینکه ارزشش را داشت یا نه !!؟؟
در انتها لازم به ذکر است که این نقد طبق نظرات شخصی بنده بوده است .
علی جعفری اقدمی خامنه .
در مورد فیلم در دنیای تو ساعت چند است ؟ ، باید بگویم که اصلا انتظار چنین فیلمی از یک کارگردان بی نام و نشان نمی رفت اینکه این فیلم واقعا حرف برای گفتن زیاد داشت شکی نیست و می توانم به راحتی بگویم که در آغازین روزهای جشنواره فیلم فجر شاید این بهترین فیلم از لحاظ داستان و ساختار و حتی مسائل فنی خوب بود که به تماشا نشستم .
حضور زوج سینمای ایران خانم لیلا حاتمی و علی مصفا به همراه فرزندانشان و نیز خانم زهرا حاتمی باعث پر تماشاگر شدن این فیلم در سالن های سینما شده که واقعا هم به حق است . اگر هم بخواهم ایرادی برای داستان این فیلم پیدا کنم که به نظرم خیلی کم ایراد است و شاید بتوان گفت اصلا ایرادی ندارد بازهم بازی خوب لیلا حاتمی و به خصوص علی مصفا به قدری زیبا و حیرت آور بود که نمی توان حتی به ایرادی فکر کرد .
تنها موضوعی که در متن فیلم برای من قابل تامل بود عرض ارادت مبالغه آمیز به فرهنگ فرانسه بود و می شد به راحتی تعظیم به این فرهنگ را دراین فیلم درک کرد که ناخود آگاه مخاطب را علاقمند به این فرهنگ می کند که صد البته کارگردان فیلم این چنین تفکری نداشته و به عنوان یک کارگردان جوان و تازه کار ایرانی حتما به فرهنگ و ریشه های فرهنگی کشور خودش پایبند تر است ...
در کل به نظر من فیلم در دنیای تو ساعت چند است ؟ ، ارزش دیدن دارد و شاید ارزش چند بار دیدن را هم داشته باشد .
در انتها لازم به ذکر است که این نقد طبق نظرات شخصی بنده بوده است .
علی جعفری اقدمی خامنه .
قبل از اینکه فیلم شرفناز را ببینم حس خوبی نسبت به اسم این فیلم داشتم و تصور اینکه دستیار کارگردان مجید مجیدی در فیلم محمد (ص) می تواند فیلم خوبی برای جشنواره فیلم فجر بیاورد برایم تقریبا حل شده بود اما امروز حین تماشای این فیلم شاهد چنین موضوعی نبودم . اینکه فیلم کارگردانی خوبی داشت در آن شکی نیست ولی موضوع اصلی اینجاست که فیلم دغدغه مشخصی نداشت و داستان به نوعی ضعیف جلوه می کرد .
با توجه به اینکه نویسنده این کار خود آقای نجفی است این موضوع مطرح می شود که چرا فیلمنامه به این مقدار ضعیف است .
در فیلم شرفناز با چند مورد آسیب اجتماعی و اقتصادی مواجه هستیم که واقعا تشخیص اینکه منظور و دغدغه نویسنده و یا کارگردان کدام یک از این مشکلات است بسیار سخت و آزار دهنده است . چرا که با به تصویر کشیدن قاچاق سوخت ، قاچاق انسان ، بیکاری ، آموزش کودکان در محیط های تندروی مذهبی و چند مورد دیگر واقعا مخاطب سردرگم می شود .
البته فیلمبرداری فوق العاده این اثر سعی بر این داشته است که نقص داستانی و ضعف ساختاری فیلم را بطور زیرکانه تحت پوشش قرار دهد چرا که در این فیلم مخاطب با دیدن تصاویر بسیار زیبا قاب بندی های بسیار حرفه ای و هنری که از لحاظ بصری ممکن است احاطه شود و ساختار ناقص فیلم را به فراموشی بسپرد اما باز هم به قدری با فیلنامه ضعیف و داستانی بی سروته سروکار دارد که به راحتی می تواند ضعف را در این اثر ببیند .
باز هم اشاره می کنم این اثر از لحاظ تصویر و صدا حرف برای گفتن زیاد داشت و ممکن است از نظرمن یکی از نامزدهای فیلمبرداری هم این فیلم باشد و نکته مثبتی هم به چشم می خورد آن هم اینکه از کنار بازی خوب خانم حمیرا ریاضی در نقش شرفناز نباید به راحتی گذشت ولو اینکه بازهم تاکید می کنم فیلم شرفناز اصلا حرفی برای گفتن نداشت .
در انتها لازم به ذکر است که این نقد طبق نظرات شخصی بنده بوده است .
علی جعفری اقدمی خامنه .
از اینکه اولین فیلمی که در جشنواره فیلم فجر به تماشایش نشستم "ایران برگر " بود خوشحالم . چرا که دیدن فیلم جعفری جوزانی که سابقه سریال در چشم باد را در کارنامه خود دارد برای من فال نیکی به شمار می آید.
قبل از هر چیزی میخواهم با این موضوع نقد این فیلم را شروع کنم که ای کاش سینما گران ما برای بخشی از مردم و یا قشر خاصی فیلم سازی نمی کردند و اگر این کار را می کنند حداقل اکران مردمی نداشته باشند سنگین تر است چرا که فیلم هایی همچون ایران برگر که لایه های مختلفی در بر دارند بهتر است برای همان قشر خاص مد نظر کارگردان پخش شود البته گفتن این مطلب خالی از لطف نیست که شاید این فقط نظر من هست و دور از واقعیت ...
فیلم ایران برگر را از چند جنبه میتوان به نقد نشست ، اول اینکه این فیلم با صحنه های گوناگون کمدین های سینما فیلم خوبی است برای خنده و سرگرمی اما هر شخص مطالعه گر و کمی آگاه از مسائل اجتماعی و سیاسی مختلف کشور می تواند به راحتی نماد گرایی ذر این فیلم را به راحتی درک کند که البته این موضوع به نظر می رسد مهارت کارگردان را به رخ می کشد که از نظر من بد نیست بلکه حسن این کار به شمار می رود ، اما با این تفاوت که محتوای این فیلم به نظر کهنه می رسد و واقعا می توان گفت که این داستان کلیشه شده است . اینکه بیاییم در داستان فیلمی دوباره به مسائل چند سال قبل برگردیم و موضوعات و نکاتی را گوشزد کنیم دیگر لوس شده است .
باز هم اشاره می کنم اینکه کارگردان به این مهارت و زیبایی توانسته نماد گرایی کند حتی در طراحی صحنه و دیالوگ ها و ... که هر سینما گر و مخاطب واقعی سینما می تواند به راحتی در این فیلم شاهد آن باشد واین نوع فیلم سازی واقعا به نظرم یک حسن محسوب می شود و می تواند الگوی خوبی برای آینده باشد .
در این نقد نخواستم به طور جزئی به باز کردن لایه های نمادگرایی آقای جوزانی عزیز بپردازم اما باز هم فکر می کنم لایه های گوناگونی در پشت طنز و کمدی حاکم بر این فیلم است که بسیار قابل تامل هم برای مردم سینما دوست و هم برای مسئولین و حتی سیاست مداران هم هست.
مسائل فنی فیلم را از قلم افتاده حساب نکنید که خواستم در آخر به آن اشاره کنم و آن اینکه بسیار رضایت بخش به نظر می رسد . تصویر برداری خوب ، صدا برداری بسیار مناسب و کادر بندی های طلایی را می توان در این فیلم به تماشا نشست که جای تقدیر از عوامل این فیلم را دارد.
در انتها لازم به ذکر است که این نقد طبق نظرات شخصی بنده بوده است .
علی جعفری اقدمی خامنه .
در آغازین روز جشنواره فیلم فجر آزادی مشروط حسین مهکام دومین فیلمی بود که دیدم . قبل از تماشای فیلم مطلبی فکرم را مشغول کرده بود ، اینکه یک نویسنده موفق می تواند یک کارگردان خوب هم باشد یا نه ؟ نویسنده ای که با فیلم های کاهانی شناختته می شود . با این فکر وارد سالن سینما شدم و به تماشا نشستم .
آغاز فیلم با خواب دیدن خسرو (رامبد جوان )که به نظر من شروع فیلم با خواب امری منسوخ است حال اینکه لازم به توضیح است انتظار یک بازی خوب و تاثیر گذار در این نقش جدی از رامبد جوان نداشتم که به جد غافلگیر شدم . به نظرم فیلم لایه چندانی برای نقدی خاص نداشت و ریتم فیلم برایم کسالت آور بود .
نداشتن داستان منسجم و بوجود آمدن خرده داستانی که در دل داستان اصلی فیلم اتفاق افتاد اما خیلی خیلی راحت از کنارش گذشته شد که این موضوع برای من بسیار حیرت آور بود ( قتل مجید توسط منشی ) به نظرم داستان دچار مشکل بود و نیاز به پردازش داشت .
موضوع بعدی که بسیار آزار دهنده بود فیلم برداری نا مناسبب این فیلم بود که گاه و بی گاه با زوم های مکرر و تار شدن کادر مواجه می شد که به نظر می رسید مخاطبین حاضر در سینما هم رضایت چندانی از این موضوع نداشتند .
و گاهی صدای نا مناسب فیلم مانع از درست شنیده شدن دیالوگ های حساس فیلم می شد که این هم جای تامل داشت .
در کل از نظر من فیلمی بود دارای فراز و نشیب بسیار گاهی وقت ها بازی بسیار خوب و گاهی وقت ها بازی ها ضعیفو ضعف داستان هم مشهود بود و نمی توان از کنارش گذشت و نیز نور و ترکیب رنگ نا هماهنگ فیلم نیز باعث ایجاد تضاد بصری شده بود . البته نکات مثبت زیادی هم می شود از این فیلم برداشت کرد که بازی خوب بازیگرانی هم چون رامبد جوان ، هنگامه قاضیانی ، بازی خوب نقش سعید و ...
در آخر لازم به ذکر است که این نقد طبق نظرات شخصی بنده بوده است .
علی جعفری اقدمی خامنه