فیلم " من دیه گو مارادونا هستم " بهرام توکلی

آخرین فیلمی که قبل از این فیلم از بهرام توکلی دیده بودم کمی تا قسمتی نا امید کننده بود فیلمی که با اسم بیگانه و اقتباسی بود ساخته شد . فیلمی بی روح و کم دیالوگ ، اما انگار توکلی خودش هم فهمیده بود بیگانه خوب نشده بصورتی که در فیلم من دیه گو مارادونا هستم ، سنگ تمام گذاشته و به نظر منبهترین اثر سینمایی اش را ساخته است . 

به نظر می رسد این فیلم یک فیلم موفق در ژانر کمدی است که به خوبی توانسته یک مشکل خانوادگی را مطرح ساخته و با زبان طنز موضوع را می رساند و به بهترین نحو ممکن بطوری که تا به حال در سینمای ایران تکرار نشده است به پرداخت قصه می پردازد . 

من دیه گو مارادونا هستم را می توان به جرات نمونه یک فیلم طنز اجتماعی موفق دانست که بدون توهین و با کم ترین آسیب ممکن توانسته مطلبی را کنکاش کند و به مخاطب برساند بدون لودگی های همیشگی برخی از فیلم ها . 

چرا در ابتدا گفتم شاید بتوان گفت این بهترین اثر توکلی است ، چون توکلی با دکوپاژ خوب و در عین حال تصویر برداری مناسب با ریتم فیلم که بسیار مدیریت شده به حساب می آید توانسته اثری را به سینما معرفی کند که تا به حال تکرار نشده است و به نظر می رسد تکرارش هم سخت باشد و یا توقعات را بالا برده باشد . 

در هر صورت این فیلم از فیلمنامه ای قوی و جا افتاده برخوردار است و به نوعی می شود گفت که شاید بارها این فیلمنامه بازنویسی شده است چرا که بسیار کم عیب و نقص است . 

این فیلم پر بازیگر است که هر کدام در نقش خود به خوبی جا افتاده اند بطوری که مخاطب فکر نمی کند این شخص فقط ایفای نقش می کند ، و مخاطب به خوبی بازیگر و نقش را در هم  آمیخته می داند ، که این مطلب نشان از بازی های خوب در این اثر سینمایی بلند است . 

سعید آقا خانی در این فیلم خارج از حد انتظارات ظاهر می شود و اثری ماندگار از خود به جای می گذارد که حتما انتظارات از او بالا خواهد رفت که بله آقاخانی از این به بعد به فکر نقش های بهتر باشد . 

من دیه گو مارادونا هستم اثری متفاوت از سینمای ایران است که می توان محرک خوبی برای این نوع طنز پردازی برای سایر سینما گران به حساب بیاید . 

شاید این فیلم به گونه ای باشد که چند بار باید دیده شود که قصه به خوبی جا بیفتد که این برخلاف فیلم های طنز قبلی است که با ظاهر سازی و لودگی های تکراری سعی بر طنز جلوه کردن بودند .

فیلم ارزش دیدن و لذت بردن از لحظات را دارد . مدت ها بود که سینما به این شکل و به این گونه صحیح نتوانسته بود مخاطب را با خنده از سالن سینما بدرقه کند که من دیه گو مارادونا هستم توانست .

در انتها لازم به ذکر است که این نقد طبق نظرات شخصی بنده بوده است . 

علی جعفری اقدمی خامنه .