سینمای ایران به روان مخاطبان خود کم توجه است/ فراموشی فرهنگی که به خاطر آن انقلاب شد

یک منتقد و تحلیلگر سینما گفت: قانون ریتینگ (درجه بندی) سینما و استاندارد‌ها در سینمای ایران به فراموشی سپرده شده است و عدم کیفیت لازم سلامت روان مخاطبان را به خطر می‌اندازد، درحالیکه سینمای ایران وارد عرصه‌های جهانی شده و می‌بایستی به استاندارد‌ها نیز نزدیک شود.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا، علی جعفری اقدمی خامنه، در گفت‌وگو با خبرنگار سازمان بسیج جامعه پزشکی به مناسبت روز ملی سینما گفت: همانگونه که در همه جای دنیا برای هر حوزه‌ای استانداردی تعریف می‌شود، مبحث سینما و هنر نیز از این قائده مستثنی نیست و دارای استانداردهایی از این قبیل است و کشورهای پیشرفته نیز استانداردهای سینمایی را در سطوح بالای هنر و سینمای خود به کار می‌برند.

این تحلیلگر سینما با بیان اینکه استانداردهای گفته شده تعاریف خاص خود را دارند و ممکن است برای هر کشوری متفاوت باشد، افزود: سینماهایی که در سطح تراز اول دنیا قرار دارند و فیلم‌هایی را که در سطح جهانی می‌سازند، از یک سری استانداردهای تعریف شده تبعیت می‌کنند که می‌بایستی تمام ابعاد یک اثر هنری را داشته باشند.

وی درباره تولید کمیتی فیلم گفت: از نظر کمیتی فیلم‌هایی که در سینمای بالیوود هندوستان، اروپا و سینمای هالیوود آمریکا تولید می‌شوند به ترتیب رتبه اول تا سوم را دارند؛ در سال ۲۰۰۸ طی تحقیقاتی سینمای ایران رتبه یازدهم را کسب کرد، اما اگر فیلم‌های ایران را به لحاظ کیفی بررسی کنیم و مقایسه‌ای با کشورهای مذکور کنیم، شاید استانداردهای سینمای ایران نتواند با آن‌ها رقابت کند زیرا در کشور ما برای تولید فیلم نگاه کمیتی وجود دارد تا کیفیتی.

 

کیفیت و سلامت روان در سینمای ایران
جعفری گفت: سالانه بین ۶۰ تا ۷۰ فیلم در سینماهای ایران تولید می‌شود و البته طبق آماری گفته شده سالانه ۱۰۰ فیلم هم در ایران تولید می‌شود اما استاندارد این فیلم‌ها جای سوال دارد چراکه احترامی که مخاطب فیلم باید دریافت کند کافی نیست؛ در واقع فیلم‌هایی که اکنون در ایران ساخته می‌شوند می‌بایستی به لحاظ کیفیت به مرحله‌ای از استاندارد برسند تا سلامت روان مخاطب حفظ شود.

این منتقد سینما با طرح این پرسش که اکنون وزارت ارشاد تاکید دارد بر سینمای هنر و تجربه نیز باید سرمایه‌گذاری شود اما به چه قیمتی؟ ادامه داد: سینمایی که محتوا و قالب و حتی مخاطب خاصی دارد نباید در اولویت سرمایه‌گذاری قرار گیرد؛ اگر در سینمای ایران واکاوی و کنکاش کنیم نمی‌توان بر روی فیلم‌های تولید شده به لحاظ کیفیتی و حفظ سلامت روان مخاطب حساب کرد.

وی افزود: هنرمندان سینما همیشه معتقد به حفظ حقوق خود هستند که درخواست به‌جا و برحقی است زیرا هنرمند می‌تواند الگو، فرهنگ‌ساز و یک جریان‌ساز مناسبی در جامعه باشد و با کلام خود تحولی را به وجود آورد بنابراین هنرمند به خاطر این ویژگی‌ها در دنیا قابل ارزش و احترام است.

جعفری با دفاع از حقوق هنرمندان و مخاطبان گفت: اگر بخواهیم با هنرمندانمان رویکردی جهانی داشته باشیم و طبق استاندارد‌ها رفتار کنیم، می‌بایستی استانداردهای رفتار با مخاطبان را نیز در نظر بگیریم؛ همچنین تاکید می‌شود که احترام نه از باب شخصیتی و تربیتی بلکه باید از باب فرهنگی و روانی حفظ شود.

 

سینمای ایران سیستم ریتینگ ندارد
این منتقد سینما در پاسخ سوالی مبنی براینکه در هنر ایران حقوق مخاطب چقدر در نظر گرفته شده است، گفت: این حقوق را می‌توان هم مادی درنظر گرفت (هزینه‌ای که بابت دیدن یک اثر پرداخت می‌شود) و هم معنوی؛ مثلا در سینمای ایران هنوز استانداردهای روانی لازم یا سیستم و قانون ریتینگ (درجه بندی) که در دنیا رعایت می‌شود، به کار برده نشده است، درحالیکه فیلم‌هایی که در اروپا و سینمای جهان ساخته می‌شوند از سیستم ریتینگ یرخوردارند.
 
وی ادامه داد: ممکن است فیلمی ریتینگ درجه یک و دیگری درجه سه داشته باشد که این موضوع در فروش فیلم بسیار تاثیرگذار است، در واقع قانون ریتینگ نشان می‌دهد فیلم برای چه رنج سنی مناسب است و دارای چه کیفیت‌هایی است؛ این قانون در فیلم‌سازی تراز اول جهان در حال بکارگیری است درحالیکه متاسفانه در سینمای ایران به فراموشی سپرده شده است.

جعفری تصریح کرد: دوستانی که بر اساس استانداردهای جهانی مدعی حقوق هنرمندان در ایران هستند باید به لحاظ کیفیتی نیز کار خود را بسنجند و حقوق روانی مخاطبی که پای فیلم آن‌ها می‌نشیند را درنظر بگیرند.

 

مخاطب مرجعی برای شکایت ندارد؟
این منتقد سینما با ذکر مثالی گفت: وقتی قرار است بیماری جراحی شود، باید وارد اتاق عمل استریل شده و لباس و تجهیزات جراح کاملاً عاری از میکروب باشد تا حق بیمار رعایت شود، در غیر اینصورت بیمار می‌تواند به مرجعی شکایت کند؛ اما آیا در سینما که با روان مخاطب سروکار دارد چنانچه سلامت روان وی به خطر بیفتد، می‌تواند به مرجعی شکایت کند؟

 

سینمای ایران وارد عرصه‌های جهانی شده است

وی با بیان اینکه با اکران فیلم محمد رسول الله (ص) سینمای ایران وارد عرصه‌های جهانی شده است پس باید حداقل به استانداردهای جهانی نزدیک شویم، تصریح کرد: این منطقی نیست که فقط حقوق هنرمندان را با اشل جهانی مورد صحبت قرار دهیم اما درباره حقوق مخاطبین کمترین استاندارد‌ها را هم درنظر نگیریم؛ همانطور که در بیمارستان‌های ایران موازین بهداشتی طبق استانداردهای اروپا و آمریکا رعایت می‌شود و در غیر اینصورت سلامت جسمانی بیمار به خطر می‌افتد؛ هنرمندان پزشکان روان جامعه ما هستند و مهندسین فرهنگی کشور محسوب می‌شوند و اشتباه آن‌ها سلامت روان افراد را به خطر می‌اندازد.

جعفری سینما با تاکید براینکه گفته‌های وی در راستای حمایت از هنرمندان و متخصصین فرهنگی جامعه است، افزود آیا همه هنرمندان تخصص لازم در رشته خودشان را دارند؟ آیا آن‌ها تخصص علمی لازم را برای ارتباط با روان مخاطب دارند؟ آیا به اندازه کافی در این باره مطالعه می‌کنند؟ هنرمندان چقدر در بازی یک فیلم و ساخت یک موسیقی بر احترام و حق مخاطب قائل هستند تا روان وی را برهم نزنند؟

 

فرهنگی که به خاطر آن انقلاب شد فراموش شده است

این منتقد سینما با بیان اینکه حقوق مخاطب یک اثر هنری بسیار مهم است اما همواره هنرمندان و مسئولان ذیربط درباره آن غفلت کرده‌اند، بر موضوع مهندسی فرهنگی تاکید و خاطرنشان کرد: انقلاب اسلامی در ایران یک تغییر و تحول فرهنگی بود و مردم انقلاب کردند تا به لحاظ فرهنگی وضعیت کشورمان بهبود یابد اما متاسفانه اکنون‌‌‌‌ همان فرهنگ که به خاطر آن انقلاب شد دچار فراموشی شده است درحالیکه سینما و هنر ابزار کار فرهنگ بوده و هنرمند کاپیتان اصلی این هنر است؛ لذا هنرمندان باید به لحاظ هنری و فرهنگی بسیار پخته‌تر باشند.

وی در پایان ابراز امیدواری کرد، در سال‌های آینده سیستم فرهنگی کشور به درجه‌ای از بلوغ برسد که ایده آل‌های فرهنگی کشور در آن رعایت شود.

لینک این مطلب در سایت منتشر کننده : http://dana.ir/438669