فیلم " ماهی سیاه کوچولو " مجید اسماعیلی

فیلمی معمولی به شمار نمی رود ولی در کل فیلمی متفاوت و خاصی و هم به شمار نمی رود . قصه فیلم بر اساس داستانی واقعی به نام واقعه ی آمل است که در سال 1360 در شمال ایران شکل گرفت . داستانی که با اسم غائله آمل شناخته می شود. 

قصه اصلی از جایی شروع می شود که مریلا زارعی در نقش یکی از اعضای قدیمی گروه به اصطلاح "اتحادیه کمونیست های ایران " بود که در ابتدای شروع کارشان همسرش که یکی از اعضای اصلی این اتحادیه به شمار می رفت توسط یکی از اعضا لو رفته بود ، به مقر فعالیت اتحادیه در جنگل های آمل باز می گردد در پی کسی که شوهرش را لو داده. 

فیلم برداری خوب و حرفه ای در جنگل و استفاده از بازیگران خوب از مزایای این فیلم به شمار می رود و نیز بازی متفاوت مریلا زارعی در نقش اول این فیلم . 

فیلم از آنجایی که با استناد به یک واقعه ی تاریخی ساخته شده جذابیت خاصی دارد . جذابیتی که با بازی های خوب و نیز لوکیشن های مناسب مکمل این مطلب اند . 

ماهی سیاه کوچو در واقع لقب مریلا زارعی در فیلم است که به نوعی هم اشاره به اصل داستان دارد که در اواخر قصه لو می رود . 

در کل فیلم بدی از آب در نیامده ولی نمی توان گفت فیلم در حد بسیار خوبی است .

در انتها لازم به ذکر است که این نقد طبق نظرات شخصی بنده بوده است . 

علی جعفری اقدمی خامنه .

فیلم " احتمال باران اسیدی " بهتاش صناعی‌ها

احتمال باران اسیدی فیلم خوبی نبود . فیلمی کند و کسل کننده که کارگردان در انتهای کار با برخی از کارهای طنز و کمدی بازیگران سعی بر از بین بردن این روند کند و کسل کننده را دارد ولی این کار هم از کسالت این فیلم نمی کاهد . 

فیلم احتمال باران اسیدی داستان مردی تنها را روایت می کند که در نقش اش را شمس لنگرودی شاعر بازی کرده است . مردی تنها که در یکی از شهر های کوچک شمال کشور زندگی می کند . اینکه آن مرد چرا تنهاست و چرا ازدواج نکرده است می توان قضاوت های مختلفی داشت که در طول نمایش فیلم هم سر نخ هایی می شود چیزهایی فهمید اما من ترجیح می دهم در مورد لایه پنهان فیلم حرفی نزنم تا بزرگان در موردش بتوانند اظهار نظر کنند . 

به نظرم فیلم دارای یک لایه پنهانی است که کارگردان سعی زیادی برای گفتن این مطلب برای مخاطب عام این فیلم ندارد ولی این فیلم برای مخاطب خاص حرف برای گفتن زیاد دارد . 

در فیلم خرده داستان هایی را شاهد هستیم که برخی از آن داستان ها را به نوعی سیاه نمایی می دانم و فکر می کنم بیش از حد و اندازه بزرگنمایی شده است که بهتر است بگذریم . 

فیلم احتمال باران اسیدی کیفیت بصری مناسبی دارد و به لحاظ فنی نمی شود ایراد زیادی از کار گرفت اما دوباره تاکید می کنم فیلم دارای لایه ی پنهانی است که نه تنها در سینمای ایران تا به حال کار نشده است بلکه در سینمای خارج از کشور هم سخت چنین دغدغه ای در فیلم ها دیده می شود . البته چنین دغدغه به لحاظ عرفی با فرهنگ ایرانی ، اسلامی کشور در تضاد است اما امیدوارم برداشت من به عنوان هنر جوی کوچک سینما اشتباه بوده باشد .

در انتها لازم به ذکر است که این نقد طبق نظرات شخصی بنده بوده است . 

علی جعفری اقدمی خامنه .

فیلم " ناهید " آیدا پناهنده

ناهید داستان زنی رنج دیده در شمال کشوراست که در سن پایین ازدواج کرده و صاحب پسر بچه ای است و پس از ده سال به علت اعتیاد و خلاف های شوهرش طلاق می گیرد و با شرط اینکه ازدواج نکند حضانت پسرش را بر عهده می گیرد اما ناگهان دل خود را می بازد و عاشق می شود ولی قولی که به خانواده و خود همسر سابق اش که پسر عمه اش هم هست مانع از عشق او به مسعود که پژمان بازغی نقش وی را ایفا می کند ، می شود . 

قصه ی خوبی را در این فیلم شاهد هستیم ، قصه ای که در مورد اش فکر شده و سعی شده است ایراد ها کم جلوه کنند . بازی ها در این فیلم هر مخاطبی را غافلگیر می کند . بازی بسیار خوب و باور پذیر ساره بیات و همچنین بازی طبیعی و عالی نوید محمد زاده در نقش شوهر ناهید تماشاگران را روی صندلی هایشان میخکوب می کند . 

البته شاید برخی از نقش ها اصلا وجودشان زیاد تاثیر خاصی روی قصه ندارد اما کارگردان به خوبی و با خرده داستان هایی در قالب داستان اصلی از همه نقش ها به بهترین نحو بازی گرفته است . 

فیلم ناهید فیلمی عاشقانه و اجتماعی است ، فیلمی که می توان در رده فیلم های متوسط به بالا قرار داد البته برای یک کارگردان فیلم اولی فیلمی است که می توان آن را تحسین کرد . 

ناهید ریتمی روان داد البته گاهی از اوقات ریتم فیلم کند می شود ولی طوری نیست که مخاطب را خسته کند چرا که سوال بزرگی را برای مخاطب پیش آوده وسعی بر پاسخ آن دارد و به همین دلیل است که تماشاکر را خسته نمی کند . در حالتن کلی اگر بخواهم ناهید را توصیف و یا نقد کنم می گویم ناهید فیلمی بدی نیست و شاید هم بگویم ناهید فیلم خوبی است و دیدنش خالی از لطف نیست . یکی از مشخصه های این فیلم پایان بسته آن است که بالاخره موضوعی را در مسیر حل شدن قرار می دهد و برای فرار از حل مشکل پایان را باز نمی گذارد که این هم مزیت ناهید محسوب می شود . 

بازی خوب پژمان بازغی و حتی بازی بسیار خوب پسر بچه ی داستان بسیار تاثیر گذار است . 

در برخی موارد مخاطب در ذهن خود می گوید اصلا ناهید باید پسرش را به پدرش بسپارد و به عشق خود برسد اما موضوع اصلی نشان دادن نهر مادری است که حتی با نا نجیب بودن پسرش حاضر به چنین کاری نیست. 

در انتها لازم به ذکر است که این نقد طبق نظرات شخصی بنده بوده است . 

علی جعفری اقدمی خامنه .

فیلم " بدون مرز " امیرحسین عسگری

فیلم بدون مرز را فیلم بدی ندیدم فیلمی تقریبا بدون دیالوگ البته تا زمانی که سرباز آمریکایی وارد فیلم می شود ، بدون دیالوگ و بعد از آن هم دیالوگ چندانی را هم شاهد نمی شویم . فیلم بدون مرز را فیلمی قابل تقدیر می دانم ، فیلمی خاص با نمادگرایی بسیار کم و بازی بسیار خوب و هوشمندانه پسر بچه که به نوعی می توان گفت یکی از فیلم هایی است که در عین هزینه بسیار کم فیلمی خاص به شمار می رود .

بدون مرز قصه ی پسر بچه ای است که  یک کشتی به گل نشسته را محلی برای ماهیی گیری و ارتزاق قرار داده و از این طریق برای خود کاری دست و پار کرده است که صد البته بازی بسیار مناسب پسر بچه باعث خوب جلوه دادن کارهایش در یک لوکیشین نسبتا ثابت است .

بدون مرز فیلمی جنگی به شمار می رود اما نماد های ضد جنگ را در این فیلم شاهد هستیم . جایی که سرباز آمریکایی با خود حرف می زند و به نوعی به پوچی رسیده است و از کارهایش پشیمان شده به راحتی ضد جنگ بودن این اثر را لمس می کنیم. شاید این فیلم برای تماشاگران کسل کننده باشد اما حرف برای گفتن دارد و نمی توان به راحتی گفت حرفی برای گفتن ندارد. به نظرم این فیلم از جمله ی آن فیلم هاست که باید بارها دید تا اصل موضوع را که با هنرمندی تمام گفته شده فهمید . 

فیلم برای تماشاگر عام بی حوصلگی را در پی دارد اما زبان بصری خوبی با رنگ بندی های زیبا برای مخاطب با کم ترین امکانات ممکن بیان می کند . 

بدون مرز با کارگردانی مناسب و ایجاد افکت های صدا که با هنرمندی تمام صورت گرفته و نیز بازی گیری از پسر بچه ای کم سن وسال که بسیار طبیعی و ملموس بازی می کند شاهد موفقیت های خاص سینما خواهد شد . امیر حسین عسگری سعی کرده است با نماد گرایی های کوچک در این فیلم حرف های بزرگی زده است که مخاطب برای دیدنش نیاز تفکر عمیق دارد اما موضوع اصلی اینجاست که سینما اگر برای مردم فیلم می سازد باید نوعی فیلم بسازد که همه مردم آن را بفهمند ولی اگر برای قشری خاص فیلم سازی می کنند بهتر این است که برای همان قشر خاص اکران شود و نه بخش اکران مردمی جشنواره فیلم فجر بطوری که خود فیلم هم لطمه ببیند .

در انتها لازم به ذکر است که این نقد طبق نظرات شخصی بنده بوده است . 

علی جعفری اقدمی خامنه .

فیلم " چاقی " راما قویدل

چاقی را نمی توانم بگویم خیلی بد بود و نیز نمی توانم از بازی خوب علی مصفا تعریف نکنم ولی فیلم چاقی قصه ای ضعیف و باز هم کلیشه ی خیانت را در قالب داستانش یدک می کشید. 

جشنواره امسال چند آسیب اجتماعی را به نحو بسیار زیادی بزرگ نمایی کرده است که امیدوارم از روی عمد نباشد که نیست اما واقعا برای هر شخص که با دیدن اکثر فیلم های جشنواره فیلم فجر امسال این سوال پیش می آید که چرا انقدر استعمال دخانیت به خصوص سیگار زیاد شده است ؟ ویا موضوع دیگر اینکه چرا دشنام گویی به راحتی و بی هیچ خط قرمزی می شود که امیدوارم فرهنگ خوب هنرمندان و اهالی سینما در اثراتشان هم نمود پیدا کند که حذف برخی از این آسیب ها که تاثیر مخربی دارند یکی از این فرهنگ های خوب به شمار می رود .

در هر صورت فیلم چاقی باز هم با تم خیانت نوشته می شود و نیز ساخته می شود البته در قیاس با سایر فیلم هایی که تم شان خیانت است بسیار کم و با حساسیت به این موضوع پرداخته می شود که امید است واقعا راهکاری نیز ارائه شود .

چاقی با بازی خوب علی مصفا و گاهی اوقات حمید فرخ نژاد همراه است اما این فیلم از لحاظ داستانی چندان حرفی برای گفتن ندارد و بیشتر کارها کلیشه و در حالت کلی تکراری است اما با این تفاوت که یک آسیب اجتماعی که بی توجهی اعضای خانواده و خصوصا زن و شوهر به یکدیگر را به مخاطب نشان می دهد و پس از طرح این مسئله مصادیق را کنار هم می چیند و کمبود های مد نظر را عنوان می کند سپس به صورت خیلی ضعیف و در بسته راهکار ارائه می دهد که به نظر نویسنده با این کار از پایان باز اثر فرار می کند که البته این موضوع تاثیر چندانی در روند ضعیف و کند روایت قصه ندارد . 

در هر صورت فیلم چاقی را نیز جزو فیلم های خیلی بد به حساب نمی آوریم و بهتر است بگوییم بد نبود .

چاقی جنبه مثبتی هم در پی داشت و آن اینکه در مورد توجه به هم در بین خانواده های امروزی را مورد تشویق قرار می دهد البته با مقداری کاستی که البته از چنین قصه ای انتظار بیش از این هم نبود ...

در انتها لازم به ذکر است که این نقد طبق نظرات شخصی بنده بوده است . 

علی جعفری اقدمی خامنه .