وبلاگ شخصی علی جعفری اقدمی خامنه
وبلاگ شخصی علی جعفری اقدمی خامنه

وبلاگ شخصی علی جعفری اقدمی خامنه

سینمای ایران به روان مخاطبان خود کم توجه است/ فراموشی فرهنگی که به خاطر آن انقلاب شد



یک منتقد و تحلیلگر سینما گفت: قانون ریتینگ (درجه بندی) سینما و استاندارد‌ها در سینمای ایران به فراموشی سپرده شده است و عدم کیفیت لازم سلامت روان مخاطبان را به خطر می‌اندازد، درحالیکه سینمای ایران وارد عرصه‌های جهانی شده و می‌بایستی به استاندارد‌ها نیز نزدیک شود.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا، علی جعفری اقدمی خامنه، در گفت‌وگو با خبرنگار سازمان بسیج جامعه پزشکی به مناسبت روز ملی سینما گفت: همانگونه که در همه جای دنیا برای هر حوزه‌ای استانداردی تعریف می‌شود، مبحث سینما و هنر نیز از این قائده مستثنی نیست و دارای استانداردهایی از این قبیل است و کشورهای پیشرفته نیز استانداردهای سینمایی را در سطوح بالای هنر و سینمای خود به کار می‌برند.

این تحلیلگر سینما با بیان اینکه استانداردهای گفته شده تعاریف خاص خود را دارند و ممکن است برای هر کشوری متفاوت باشد، افزود: سینماهایی که در سطح تراز اول دنیا قرار دارند و فیلم‌هایی را که در سطح جهانی می‌سازند، از یک سری استانداردهای تعریف شده تبعیت می‌کنند که می‌بایستی تمام ابعاد یک اثر هنری را داشته باشند.

وی درباره تولید کمیتی فیلم گفت: از نظر کمیتی فیلم‌هایی که در سینمای بالیوود هندوستان، اروپا و سینمای هالیوود آمریکا تولید می‌شوند به ترتیب رتبه اول تا سوم را دارند؛ در سال ۲۰۰۸ طی تحقیقاتی سینمای ایران رتبه یازدهم را کسب کرد، اما اگر فیلم‌های ایران را به لحاظ کیفی بررسی کنیم و مقایسه‌ای با کشورهای مذکور کنیم، شاید استانداردهای سینمای ایران نتواند با آن‌ها رقابت کند زیرا در کشور ما برای تولید فیلم نگاه کمیتی وجود دارد تا کیفیتی.

 

کیفیت و سلامت روان در سینمای ایران
جعفری گفت: سالانه بین ۶۰ تا ۷۰ فیلم در سینماهای ایران تولید می‌شود و البته طبق آماری گفته شده سالانه ۱۰۰ فیلم هم در ایران تولید می‌شود اما استاندارد این فیلم‌ها جای سوال دارد چراکه احترامی که مخاطب فیلم باید دریافت کند کافی نیست؛ در واقع فیلم‌هایی که اکنون در ایران ساخته می‌شوند می‌بایستی به لحاظ کیفیت به مرحله‌ای از استاندارد برسند تا سلامت روان مخاطب حفظ شود.

این منتقد سینما با طرح این پرسش که اکنون وزارت ارشاد تاکید دارد بر سینمای هنر و تجربه نیز باید سرمایه‌گذاری شود اما به چه قیمتی؟ ادامه داد: سینمایی که محتوا و قالب و حتی مخاطب خاصی دارد نباید در اولویت سرمایه‌گذاری قرار گیرد؛ اگر در سینمای ایران واکاوی و کنکاش کنیم نمی‌توان بر روی فیلم‌های تولید شده به لحاظ کیفیتی و حفظ سلامت روان مخاطب حساب کرد.

وی افزود: هنرمندان سینما همیشه معتقد به حفظ حقوق خود هستند که درخواست به‌جا و برحقی است زیرا هنرمند می‌تواند الگو، فرهنگ‌ساز و یک جریان‌ساز مناسبی در جامعه باشد و با کلام خود تحولی را به وجود آورد بنابراین هنرمند به خاطر این ویژگی‌ها در دنیا قابل ارزش و احترام است.

جعفری با دفاع از حقوق هنرمندان و مخاطبان گفت: اگر بخواهیم با هنرمندانمان رویکردی جهانی داشته باشیم و طبق استاندارد‌ها رفتار کنیم، می‌بایستی استانداردهای رفتار با مخاطبان را نیز در نظر بگیریم؛ همچنین تاکید می‌شود که احترام نه از باب شخصیتی و تربیتی بلکه باید از باب فرهنگی و روانی حفظ شود.

 

سینمای ایران سیستم ریتینگ ندارد
این منتقد سینما در پاسخ سوالی مبنی براینکه در هنر ایران حقوق مخاطب چقدر در نظر گرفته شده است، گفت: این حقوق را می‌توان هم مادی درنظر گرفت (هزینه‌ای که بابت دیدن یک اثر پرداخت می‌شود) و هم معنوی؛ مثلا در سینمای ایران هنوز استانداردهای روانی لازم یا سیستم و قانون ریتینگ (درجه بندی) که در دنیا رعایت می‌شود، به کار برده نشده است، درحالیکه فیلم‌هایی که در اروپا و سینمای جهان ساخته می‌شوند از سیستم ریتینگ یرخوردارند.
 
وی ادامه داد: ممکن است فیلمی ریتینگ درجه یک و دیگری درجه سه داشته باشد که این موضوع در فروش فیلم بسیار تاثیرگذار است، در واقع قانون ریتینگ نشان می‌دهد فیلم برای چه رنج سنی مناسب است و دارای چه کیفیت‌هایی است؛ این قانون در فیلم‌سازی تراز اول جهان در حال بکارگیری است درحالیکه متاسفانه در سینمای ایران به فراموشی سپرده شده است.

جعفری تصریح کرد: دوستانی که بر اساس استانداردهای جهانی مدعی حقوق هنرمندان در ایران هستند باید به لحاظ کیفیتی نیز کار خود را بسنجند و حقوق روانی مخاطبی که پای فیلم آن‌ها می‌نشیند را درنظر بگیرند.

 

مخاطب مرجعی برای شکایت ندارد؟
این منتقد سینما با ذکر مثالی گفت: وقتی قرار است بیماری جراحی شود، باید وارد اتاق عمل استریل شده و لباس و تجهیزات جراح کاملاً عاری از میکروب باشد تا حق بیمار رعایت شود، در غیر اینصورت بیمار می‌تواند به مرجعی شکایت کند؛ اما آیا در سینما که با روان مخاطب سروکار دارد چنانچه سلامت روان وی به خطر بیفتد، می‌تواند به مرجعی شکایت کند؟

 

سینمای ایران وارد عرصه‌های جهانی شده است


وی با بیان اینکه با اکران فیلم محمد رسول الله (ص) سینمای ایران وارد عرصه‌های جهانی شده است پس باید حداقل به استانداردهای جهانی نزدیک شویم، تصریح کرد: این منطقی نیست که فقط حقوق هنرمندان را با اشل جهانی مورد صحبت قرار دهیم اما درباره حقوق مخاطبین کمترین استاندارد‌ها را هم درنظر نگیریم؛ همانطور که در بیمارستان‌های ایران موازین بهداشتی طبق استانداردهای اروپا و آمریکا رعایت می‌شود و در غیر اینصورت سلامت جسمانی بیمار به خطر می‌افتد؛ هنرمندان پزشکان روان جامعه ما هستند و مهندسین فرهنگی کشور محسوب می‌شوند و اشتباه آن‌ها سلامت روان افراد را به خطر می‌اندازد.

جعفری سینما با تاکید براینکه گفته‌های وی در راستای حمایت از هنرمندان و متخصصین فرهنگی جامعه است، افزود آیا همه هنرمندان تخصص لازم در رشته خودشان را دارند؟ آیا آن‌ها تخصص علمی لازم را برای ارتباط با روان مخاطب دارند؟ آیا به اندازه کافی در این باره مطالعه می‌کنند؟ هنرمندان چقدر در بازی یک فیلم و ساخت یک موسیقی بر احترام و حق مخاطب قائل هستند تا روان وی را برهم نزنند؟

 

فرهنگی که به خاطر آن انقلاب شد فراموش شده است


این منتقد سینما با بیان اینکه حقوق مخاطب یک اثر هنری بسیار مهم است اما همواره هنرمندان و مسئولان ذیربط درباره آن غفلت کرده‌اند، بر موضوع مهندسی فرهنگی تاکید و خاطرنشان کرد: انقلاب اسلامی در ایران یک تغییر و تحول فرهنگی بود و مردم انقلاب کردند تا به لحاظ فرهنگی وضعیت کشورمان بهبود یابد اما متاسفانه اکنون‌‌‌‌ همان فرهنگ که به خاطر آن انقلاب شد دچار فراموشی شده است درحالیکه سینما و هنر ابزار کار فرهنگ بوده و هنرمند کاپیتان اصلی این هنر است؛ لذا هنرمندان باید به لحاظ هنری و فرهنگی بسیار پخته‌تر باشند.

وی در پایان ابراز امیدواری کرد، در سال‌های آینده سیستم فرهنگی کشور به درجه‌ای از بلوغ برسد که ایده آل‌های فرهنگی کشور در آن رعایت شود.


لینک این مطلب در سایت منتشر کننده : http://dana.ir/438669

علی جعفری اقدمی خامنه، تحلیلگر سینمای کشور:



مسئولین سینمایی افرادی بی سواد هستند / فرهنگی که به خاطر آن انقلاب شد فراموش شده است

علی جعفری اقدمی خامنه، تحلیلگر سینما کشور گفت: مسئولین سینمایی افرادی بی سواد هستند و آشنایی زیادی با فرهنگ ندارند ؛  این حرفی که می زنم حرف کوچکی نیست و بنده با تحقیق به این نتیجه رسیدم که مسئولین سینمایی ما مدیرانی نیستند که هدف نظام باشند .




علی جعفری اقدمی خامنه، تحلیلگر سینما در گفتگویی باکرمان هنر پیرامون  تولید کمیتی فیلم های ایران نسبت به سایر کشور های جهان  گفت: از نظر کمیتی فیلم‌هایی که در سینمای بالیوود هندوستان، اروپا و سینمای هالیوود آمریکا تولید می‌شوند به ترتیب رتبه اول تا سوم را دارند؛ در سال ۲۰۰۸ طی تحقیقاتی سینمای ایران رتبه یازدهم را کسب کرد، اما اگر فیلم‌های ایران را به لحاظ کیفی بررسی کنیم و مقایسه‌ای با کشورهای مذکور کنیم، شاید استانداردهای سینمای ایران نتواند با آن‌ها رقابت کند زیرا در کشور ما برای تولید فیلم نگاه کمیتی وجود دارد تا کیفیتی.

جعفری ادامه داد: سالانه بین ۶۰ تا ۷۰ فیلم در سینماهای ایران تولید می‌شود و البته طبق آماری گفته شده سالانه ۱۰۰ فیلم هم در ایران تولید می‌شود اما استاندارد این فیلم‌ها جای سوال دارد چراکه احترامی که مخاطب فیلم باید دریافت کند کافی نیست؛ در واقع فیلم‌هایی که اکنون در ایران ساخته می‌شوند می‌بایستی به لحاظ کیفیت به مرحله‌ای از استاندارد برسند تا سلامت روان مخاطب حفظ شود.

این منتقد سینما با طرح این پرسش که اکنون وزارت ارشاد تاکید دارد بر سینمای هنر و تجربه نیز باید سرمایه‌گذاری شود اما به چه قیمتی؟ ادامه داد: سینمایی که محتوا و قالب و حتی مخاطب خاصی دارد نباید در اولویت سرمایه‌گذاری قرار گیرد؛ اگر در سینمای ایران واکاوی و کنکاش کنیم نمی‌توان بر روی فیلم‌های تولید شده به لحاظ کیفیتی و حفظ سلامت روان مخاطب حساب کرد.

وی افزود: هنرمندان سینما همیشه معتقد به حفظ حقوق خود هستند که درخواست به‌جا و برحقی است زیرا هنرمند می‌تواند الگو، فرهنگ‌ساز و یک جریان‌ساز مناسبی در جامعه باشد و با کلام خود تحولی را به وجود آورد بنابراین هنرمند به خاطر این ویژگی‌ها در دنیا قابل ارزش و احترام است.

جعفری با دفاع از حقوق هنرمندان و مخاطبان گفت: اگر بخواهیم با هنرمندانمان رویکردی جهانی داشته باشیم و طبق استاندارد‌ها رفتار کنیم، می‌بایستی استانداردهای رفتار با مخاطبان را نیز در نظر بگیریم؛ همچنین تاکید می‌شود که احترام نه از باب شخصیتی و تربیتی بلکه باید از باب فرهنگی و روانی حفظ شود.

این منتقد سینما با ذکر مثالی گفت: وقتی قرار است بیماری جراحی شود، باید وارد اتاق عمل استریل شده و لباس و تجهیزات جراح کاملاً عاری از میکروب باشد تا حق بیمار رعایت شود، در غیر اینصورت بیمار می‌تواند به مرجعی شکایت کند؛ اما آیا در سینما که با روان مخاطب سروکار دارد چنانچه سلامت روان وی به خطر بیفتد، می‌تواند به مرجعی شکایت کند؟

وی با بیان اینکه با اکران فیلم محمد رسول الله(ص) سینمای ایران وارد عرصه‌های جهانی شده است پس باید حداقل به استانداردهای جهانی نزدیک شویم، تصریح کرد: این منطقی نیست که فقط حقوق هنرمندان را با اشل جهانی مورد صحبت قرار دهیم اما درباره حقوق مخاطبین کمترین استاندارد‌ها را هم درنظر نگیریم؛ همانطور که در بیمارستان‌های ایران موازین بهداشتی طبق استانداردهای اروپا و آمریکا رعایت می‌شود و در غیر اینصورت سلامت جسمانی بیمار به خطر می‌افتد؛ هنرمندان پزشکان روان جامعه ما هستند و مهندسین فرهنگی کشور محسوب می‌شوند و اشتباه آن‌ها سلامت روان افراد را به خطر می‌اندازد.

جعفری سینما با تاکید براینکه گفته‌های وی در راستای حمایت از هنرمندان و متخصصین فرهنگی جامعه است، افزود آیا همه هنرمندان تخصص لازم در رشته خودشان را دارند؟ آیا آن‌ها تخصص علمی لازم را برای ارتباط با روان مخاطب دارند؟ آیا به اندازه کافی در این باره مطالعه می‌کنند؟ هنرمندان چقدر در بازی یک فیلم و ساخت یک موسیقی بر احترام و حق مخاطب قائل هستند تا روان وی را برهم نزنند؟

فرهنگی که به خاطر آن انقلاب شد فراموش شده است

این منتقد سینما با بیان اینکه حقوق مخاطب یک اثر هنری بسیار مهم است اما همواره هنرمندان و مسئولان ذیربط  درباره آن غفلت کرده‌اند، بر موضوع مهندسی فرهنگی تاکید و خاطرنشان کرد: انقلاب اسلامی در ایران یک تغییر و تحول فرهنگی بود و مردم انقلاب کردند تا به لحاظ فرهنگی وضعیت کشورمان بهبود یابد اما متاسفانه اکنون‌‌‌ همان فرهنگ که به خاطر آن انقلاب شد دچار فراموشی شده است درحالیکه سینما و هنر ابزار کار فرهنگ بوده و هنرمند کاپیتان اصلی این هنر است؛ لذا هنرمندان باید به لحاظ هنری و فرهنگی بسیار پخته‌تر باشند.

علی جعفری ضمن تایید  صحبت های اخیر امین تارخ گفت: افرادی در سینمای ایران حضور دارند  که پول دریافت می کنند تا اجازه ورود به سینمایی که وضعیتش با خودش مشخص نیست پیدا کنند .

وی ادامه داد: داخل سینما اشخاص کارنابلد و غیر کارشناس زیاد هست .منظورم از غیر کارشناس این نیست که افرادی که تحصیلات ندارند ،بلکه برخی از افراد در سینما هستند که تحصیلات سینمایی ندارند ولی کارهای فاخر و ارزشمندی ارائه می دهند؛منظورم از افراد غیر کارشناس افرادی هست  که نه از هنر درکی دارند و نه سواد سینمایی دارند که در سینمای ایران زیاد دیده می شود.

منتقد سینما با انتقاد  از سکوت مسئولین هنری و سینمایی اظهار داشت: مسئولین سینمایی افرادی بی سواد هستند و آشنایی زیادی با فرهنگ ندارند ؛  این حرفی که می زنم حرف کوچکی نیست و بنده با تحقیق به این نتیجه رسیدم که مسئولین سینمایی ما مدیرانی نیستند که هدف نظام باشند؛ مدیرانی نیستند که تئوریسین باشند.

وی ادامه داد: فقط یک تعداد جوجه تکنیسین سینما که تا دیروز فیلم سازی می کردند الان مدیر سینما شده اند.

جعفری افزود: مدیر سینما یکی از اهرم هایی هست که می تواند به طریقی فرهنگ ساز باشند.

کارشناس حوزه سینما خاطر نشان کرد: این که گفته می شود سینما یک مکان برای سرگرمی هست یک دروغ بزرگ بیشتر نیست. سینما می تواند بزرگ ترین فرهنگ ساز یک جامعه باشد چرا که سینما بزرگ ترین رسانه است .

وی ادامه داد: هنر و سینما یکی از بازوهای اجرایی فرهنگ هستند؛و ما بازوی فرهنگی کشورمان را تقدیم  تعدادی از افراد که نه مدیر هنری هستند و نه مدیر فرهنگی و نه  سینمایی.

منقد سینما گفت: عملا یک تعدادی آدم بازاری هستند که تا دیروزبرای پول  فیلم سازی میکردند و و اکنون در پشت این میزهای مدیریتی نشسته اند.

جعفری خاطر نشالن کرد: اشتباهی که تاکنون دولت ها داشتند این بوده که  مدیران سینمایی  تربیت نکرده اند که ثبات فرهنگی در سینما ایجاد شود و افرادی از بدنه غیر علمی سینما مدیر سینمایی شده اند ؛ به همین دلیل تعدادی از فیلم ها در یک دولت مجوز دریافت نمی کند  اما  در دولت بعدی موفق به کسب مجوز شده اند .

وی در پایان ابراز امیدواری کرد، در سال‌های آینده سیستم فرهنگی کشور به درجه‌ای از بلوغ برسد که ایده آل‌های فرهنگی کشور در آن رعایت شود.

انتهای پیام/


لینک مطلب در سایت منتشر کننده : 


اعتراض‌ها به تحریف شخصیت ابن‌سینا در فیلم ضدایرانی «پزشک»


آیا ابن‌سینا خودکشی کرده است؟


عکس

خبرگزاری تسنیم: یک مسئول در سازمان بسیج جامعه پزشکی کشور به ساخت فیلم «پزشک» با بازی یک چهره ضدایرانی بسیار منفور در نقش ابوعلی سینا و تحریف شخصیت وی و سابقه پزشکی در ایران اعتراض کرد و خواستار توقف ساخت چنین فیلم‌هایی شد.

به‌گزارش سلامت خبرگزاری تسنیم، مجید نوروزی در آستانه فرا رسیدن روز پزشک از یک فیلم آلمانی ضدایرانی به‌نام «پزشک: به‌زبان آلمانی Der Medicus» انتقاد و اعتراض این سازمان بسیج جامعه پزشکی کشور را اعلام کرد.

مدیرکل روابط عمومی سازمان بسیج جامعه پزشکی کشور افزود: جای سؤال دارد که چرا تا به حال به این موضوع پرداخته نشده است و اعتراضی نسبت به آن صورت نگرفته است.

نوروزی با بیان اینکه در این فیلم ساخت کشور آلمان، تاریخ پزشکی و زندگی حکیم ابوعلی سینا دانشمند برجسته ایرانی کاملاً تحریف شده است؛ خواستار توقف ساخت چنین فیلم‌هایی شد و از جامعه جهانی نیز خواست به تحریف سابقه پزشکی ایران در فیلم‌ها اعتراض کنند.

به همین منظور علی جعفری اقدمی خامنه  منتقد و تحلیلگر جوان سینمای ایران در گفت‌وگویی ابعاد این فیلم را واکاوی کرد.

جعفری اظهار کرد: فیلم "پزشک" ساخته سینمای آلمان است که هزینه‌ای بالغ بر 40 میلیون دلار در برداشته است، این فیلم در سال 2012 ساخته شده است و در سال 2013 اکران شد، فیلم مذکور بر اساس رمان پزشک (کتاب) اثر نوا گوردون نویسنده آمریکایی ساخته شده است که بازخورد جهانی بسیار زیادی داشت به‌طوری که تاکنون بیش از 21 میلیون نسخه از آن در دنیا به فروش رسیده است.

وی افزود: ابن‌سینا در اروپا به‌خوبی شناخته شده است زیرا در گذشته اروپاییان پژوهش‌‎های زیادی درباره وی کرده بودند؛ یکی از علل فروش خوب فیلم، تبلیغات مبنی بر ساخت فیلمی درباره ابن‌سینای ایرانی است، با این تبلیغ، مردم تصور کردند نقش اول این فیلم می‌بایستی ابوعلی سینا باشد در صورتی که داستان چیز دیگری است و کاملاً خلاف انتظار بینندگان است و به ایران و تاریخ ایرانی در حاشیه این داستان پرداخته شده است.

چهره ضدایرانی بسیار منفور بازیگر نقش ابوعلی سینا

این تحلیلگر سینما با بیان اینکه کارگردان کاملاً با تحریف وارد جزئیات زندگی ابوعلی سینا شده است، گفت: انتخاب بازیگر در فیلم "پزشک" با یک سیاست و خلاقیت خاصی انجام شده است، «بن کینگزلی» بازیگر انگلستانی نقش ابوعلی سینا را بازی کرده است و این موضوع کاملاً جای تأمل دارد زیرا او بازیگر فیلم ضدایرانی شاهزاده ایران بود که چهره‌ای بسیار منفور نشان داده شده بود، وی هیچ نمادی از شرقی بودن در چهره خود ندارد و چهره‌ای کاملاً انگلیسی دارد، نوع پوشش وی هم کاملاً غیرایرانی است.

قهرمان اصلی راب کول است نه ابوعلی سینا

جعفری ادامه داد: داستان این فیلم با نمایش سالیان تاریک قرون وسطی در سده یازده میلادی در اروپا آغاز می‌شود، راب کول یک بچه یتیم و بسیار فقیر انگلیسی است که والدینش را بر اثر بیماری از دست می‌دهد و به علم پزشکی علاقمند می‌شود تا بلکه بتواند از مرگ و میر انسان‌ها جلوگیری کند، پس شخصیت اصلی فیلم راب کول یک بچه یتیم انگلیسی است نه ابوعلی سینا.

مدیر مسؤل قرارگاه فضای مجازی بسیج هنرمندان گفت: شخصیت اصلی این فیلم راهی سرزمین‌های شرقی می‌شود تا از حکیم ابوعلی سینای ایرانی علم بیاموزد زیرا او شنیده بود این پزشک ایرانی درمان بیماری‌ای را که مادرش بر اثر آن فوت کرد، می‌داند، پس در واقع به‌خلاف انتظار مخاطب، یک بازیگر انگلیسی نقش اول فیلم است و کارگردان تا پایان این‌چنین جلوه می‌دهد که قهرمان اصلی راب کول است.

نمایش دین در تقابل با علم

جعفری ادامه داد: در ادامه راب کول وارد مکتب‌خانه ابوعلی سینا می‌شود و پس از مدت‌ها تحصیل علوم نزد وی، کنجکاوی او سبب می‌شود جنازه‌ای را تشریح و از جزئیات درونی بدن انسان نقاشی کند، همچنین فیلم به‌شکلی جلوه می‌کند که در ایران آن سال‌ها، گروه‌های مذهبی مخالف علم و دانش بودند و از کلمه «آخوند» استفاده شده است که به‌عقیده آخوند‌ها پزشکان جادوگر بودند؛ یعنی این فیلم کاملاً ضددین است و اسلام، یهودیت و مسیحیت را در تقابل با علم می‌داند، در قسمت تشریح جنازه و انتقاد روحانیت به هتک حرمت جنازه، تقابل دین و علم به‌خوبی برجسته شده است، حتی پادشاه ایران فرد خوبی نمایش داده شده است که با آخوند‌ها و روحانیت مخالف است.

وی متذکر شد: اساساً رویکرد اصلی این فیلم ضددین است و حتی مسیحیت و کلیسا نیز مورد تهاجم قرار گرفته است، به‌طوری که این فیلم به مخاطب القا می‌کند که پزشکی در تقابل با دین و کلیسا است، در این برهه از تاریخ، مسیحیت در اروپا و اسلام در ایران نماد دین هستند؛ در پایان فیلم نیز شخصیت اصلی داستان همه ادیان را مورد تمسخر قرار می‌دهد.

این تحلیلگر سینما با تأکید بر اینکه تحریف تاریخ ایران اساس کار فیلم است، گفت: به‌غلط نشان داده شده که پادشاه ایران در آن زمان با مسیحیت مخالف بوده است و به یهودیت بها می‌داده است لذا شخصیت اصلی فیلم خود را به‌شکل یهودیان درمی‌آورد تا بتواند به شاگردی شیخ الرئیس برود.

به تصویر کشیده شدن انقلاب اسلامی ایران در قالب یک رمان تاریخی تحریف‌شده

جعفری ادامه داد: نکته مهم دیگر این است که با وجود انگلیسی بودن فیلم، از واژه فارسی «شاه» استفاده شده نه ترجمه «کینگ»؛ در پایان، شاه توسط روحانیت مغلوب می‌شود و از بین می‌رود. در واقع، کارگردان به‌نوعی هنرمندانه انقلاب اسلامی حال حاضر ایران را با این فیلم تاریخی گره زده است که شاه بیرون رفته و روحانیت حاکم شده است، یعنی انقلاب اسلامی ایران در قالب یک رمان تاریخی تحریف شده به‌نام پزشک به تصویر کشیده شده است.

وی با اشاره به اینکه بازسازی و طراحی صحنه شهر اصفهان کاملاً دارای نمادهای اسلامی و بسیار پرهزینه و هنرمندانه است، گفت: هدف فیلم تقابل علم و دانش با دین و خداوند بوده است و تحریف تاریخ ایران از مشخصه‌های اصلی این فیلم است.

یک شاگرد انگلیسی استاد استاد ایرانی‌اش و منجی علم پزشکی در جهان می‌شود!

این منتقد سینما عنوان کرد: موضوع دیگر این است که با نتیجه گیری کارگردان در پایان داستان، ضعیف بودن ابن‌سینا مطرح می‌شود، در حالی که ویل دورانت تاریخ‌شناس اروپایی در نوشته‌های خود قرون وسطی را همزمان با دوران طلایی تاریخ اسلام می‌داند، ویل دورانت می‌نویسد: در حالی که در قرون وسطی در اروپا هیچ علمی وجود نداشت و کلیسا بر مردم حکومت می‌کرد، دوران طلایی اسلام و علوم در ایران به‌ریاست حکیم ابوعلی سینا وجود داشته است، اما این فیلم نشان می‌دهد پس از آنکه یک انگلیسی به مشرق‌زمین می‌آید تا علوم را فرا بگیرد، هرچه آموخته بود تغییر می‌دهد و شکل صحیح آن را به دنیا عرضه می‌کند؛ به عالمان مشرق‌زمین می‌گوید که علم شما اشتباه است و سپس صحیح آن را در انگلستان ترویج می‌دهد، در حالی که راب کول ابن‌سینا را متهم به کج‌فهمی می‌کند و ابن‌سینا نیز در پایان خود اعتراف به اشتباهش می‌کند و از یک انگلیسی به‌عنوان کسی که باعث شد تا او علم واقعی را دریابد، تشکر می‌کند.

وی مفهوم اصلی این فیلم را این‌چنین بیان می‌کند که یک شاگرد انگلیسی استاد استاد ایرانی‌اش و منجی علم پزشکی در جهان می‌شود و در حقیقت می‌گوید؛ هر علمی که ایران و مسلمان‌ها داشتند اروپاییان مکمل آن بودند. در واقع گفته ویل دورانت مبنی بر اینکه اروپا علم خود را از ایران و شرق دارد؛ با تحریف شخصیت ابن‌سینا و تحت الشعاع قرار دادن آن توسط شخصیت شاگرد انگلیسی، نقض شده است.

جعفری خاطرنشان کرد: در پایان فیلم، ابن‌سینا دست به خودکشی زده است که این موضوع اصلاً حقیقت ندارد، همچنین نشان داده شده که روحانیت کتابخانه ابن‌سینا را آتش می‌زند و با به آتش کشیده شدن کتابخانه ابن‌سینا علوم پزشکی در ایران به اتمام می‌رسد؛ بنابراین در این فیلم شخصیت علمی و پزشکی ابن‌سینا زیر سؤال رفته است و دیگر ایرانی‌ها نباید به داشتن فردی همچون ابن‌سینا افتخار کنند.


لینک مطلب در سایت تسنیم :